ای نســـیم دلــنواز آرزو
باز بامن قصه ای دیگر بگو
گو که لبخندی ز خورشید آمده
در طـــلوعی نور امـــید آمده
تا دهد گرمی به قــلب بــیقرار
تا نگیرد قـــلب من از روزگار
گو سرشکی کز جفا زاری شده
پای گـــلزار وفا جـــاری شده
گو مشو نومید ازاین شیب وفراز
میرســـد شادی به باغ خانه باز
کو نمی مـــیرد گل لبخند عشق
گلشنی خواهد شدن پیوند عشق
گو که ساز ان نــگاه دلـــربا
میـــنوازد نغمه های خنده را
گو که تا آرام جان گیرم دمی
مانده ام تنـــها بدون همدمی
ای نســــیم دلـــنواز آرزو
با خــدایم قصه ی مارا بگو
گو که چــشم انتظار من توئی
در شب راز ونیــاز من توئی
از تو میخواهم مرا یاری دهی
تا بیابـــم پیش پای خود رهی
ازتو نومــــیدی ندیده این دلم
تا به آرامی رســــیده این دلم
چون توئی حامی من در باورم
همرهــــم باش ای پناه ویاورم
همرهــــم باش ای پناه ویاورم
۵ آذر ماه ۱۳۸۳
فــرزانه شـــیدا
