دیوان شیدائی اشعار ف .شیدا
اشعار فرزانه شیدا -Farzaneh Sheidaدیوان شیدائی اشعار ف .شیدا
اشعار فرزانه شیدا -Farzaneh Sheidaخاموش خواهم بود...
لـب فــرو بندم از این پس در برء دلــدار خویش
بعد از این از دل نگویم در حضــور یار خویش
دل بسوزم در سکوت و سیــــنه سوزم در خـفا
لحظه ای با او نـــگویم از دل ء بیـــمار خویش
همچــو برگی در خـــزان افتادم از چــشمان او
او که چـــیده قلب ما از شاخه ء گلزار خـویش!!
بعد از این دیگــر پـناهم سینه ء دلـــدار نیست
در پناه آن خـــدا ، خواهم مدّد بر کار خویـش
سینه میسوزم چو شمعی ،اشک میریزم خموش
در ســکوتی جاودان گریم به حال زار خویش
در پریــشان ســینه دارم ناله ها با سوز آه
لب فـــرو بندم ، نگویم بعد ازاین گفــتار خویش
در پریـــشان حالیم در خلوتی ریزم سرشــک
ســر بکوبم در خــفا بر ســینه ء دیوار خویش
در شـــب افــسردگی آزرده قـــلب و بیـــقرار
خلوتی دارم به اشک ودیده ء بیـــدار خویش
کو کسی تا بر اجل از من رساند این پیام
کای اجل! بر تو دهم این جان بی مقدار خویش
بیش ازاین صبرو قراری را ندارم کن شتاب!!!
تا ندادم جان بدست غصه ء خونخوار خویش
ناامیدم ، بسکه عمرم در سیاهی ها گذشت
بسکه کردم زندگی با غصه ء بسیار خویش
بسکه دیدم جور یا ر و قهر و بی مهری او
بسکه پیچیدم بخود در خلوت پندار خویش
بسکه عممری زندگی این سینه را درهم شکست
بسکه افتادم ز پا در صحنه ء پیکار خویش
بسکه دیدم غصه را در کنج قلب وخانه ام
بسکه جنگیدم به غم در بازی تکرار خویش
بسکه صدها چاره کردم چاره ای هرگز نشد
بر یکی ازآنهمه صد مشکل دشوار خویش
بسکه رفتم سوی یارم ، با هزاران آرزو
تا بسوزاند مرا ، در آتشء آزارء خویش
بعد ازاین از بی کسی بر دفترم آرم پناه
تا فروریزم غمم را درتن اشعار خویش
۱۳۶۵/۱۲/۱۰یکشنبه
فــرزانه شــیدا
Farzaneh Sheida
حسرت
حسرت
گذارم نام خود یکباره ؛؛حسرت؛؛
که شاید آورم ؛؛غم؛؛ را به غیرت
ز حرمان گر بخود نامش گذارم
نباید ؛غم ؛ شود حیران ز حیرت
چنا ن آورده ؛ غم ؛ بر روزگارم
که دیگر روز وشب برخود ندارم
چنان امید ء من درهم شکسته
که در نومیدی خود ، در حصارم
ز دنیا و جهان ، حیرانم ومات
براین ؛ بازند گی ؛ هیهات هیهات!!!
که ناگه آنچنان روزم سیه شد
که منهم خود شدم ، جزئی ز اموات
گرفته آرزویم با جسارت
کمی ته مانده را ؛غم؛ کرده غارت
چنان روح و دلم ، درهم شکسته
که دل افتاده در رنج و مرارّت
ولی نه !!! از چه من از پا درا ُفتم
چرا از عّزم خود اینگونه گفتم؟؟!!
بباید دل شود همچون نهالی
که گوئی از دل سنگی شکُفتم !!!
بباید زنده باشم ، پا بگیرم
نصیب ء خود ز این دنیا بگیرم
نباید تن دهم بر ناامیدی
نباید دیده از فردا بگیرم!!!
هنوزم در جهانم زنده هستم
به قلبی پرطپش در سینه ؛؛هستم؛؛!!
هنوزم زنده با آینده هستم
چنین باید شدن در زندگانی
که بتوانی در این دنیا بمانی!!!
به شوقی زیستن راه امید است
چنین!!! سرشاری از شور جوانی!!!
۱۳۶۲/۱۱/۱
ســـروده ء فـــرزانه شــــیدا
Farzaneh Sheida
فرشته ها می گریند آنگاه که انسان
عروسکی بیش نیست
توجه : لطفا باین سایت سر بزنید 
یکی بگه چرا هیچکس توی ایران نیست بداد اینها برسه
کجاست حس انسانیت وانسان دوستی
اونهم در کشوری که هوار همه در ادعای همه چیز بالاست
خوب اینجا وقتشه فقط نشون بدید انسانید .همین!
بیش از این کسی ازشما چیزی نمیخواد
فقط یه جو انسانیت فقط یه جو!!!
چنین اتفاقاتی در تمامی دنیا رخ میدهد
اما چشم بستن وگذشتن
همپایه با ارتکاب به این جرم است!!! :
در باب این مطلب شعری در آشیانه شعر
پست شده است
حضور هریک از شما دوستان نماینده
همدلی ، پشتیبانی و حمایت از این کودکان است
تا شاید صدای این مظلومان به مقامات بالاتر برسد:
ممنونم
آنچه را بر خود نمی پســـندی بر دیگران مپسند
حضرت علی علیه السلام
مست وهشیار
دیشب از میکده بگذشتم و یک مست خمار
از رهی آمد و پرسید مرا با دل زار
عشق در میکده و خان وفا کنج دل است
به کجا میروی ای صالح دائم هشیار !!!
به کجا ره سپری ، هر شب و هرشب بیدار؟!
گفتمش جان دلم باز به میخانه برو
دل ما با دل تو هیچ ندارد گفتار !
تو اسیر مّی و ما مست شب و عرفانیم
مستی باده ترا بوده...مرا ؟! غصه’ یار !!!
فرزانه شیدا جمعه 26 بهمن 1368
.jpg)
افتخار دارم که سروده شاعر عزیزی را نیز
خدمت دوستان گرام
در این پست قرار دهم:
نویسنده:صدای پای نسیم
(آقای علی میرشمس مقلب به :شــیدا):
مست وهشیار:
دیشب از میکده بگذشتی و یک مست خمار
دیشب از میکده بگذشتی و یک مست خمار
از رهی آمد و پرسید تو را با دل زار؟!
دل تو زار به عشق است نکویش میدار
وینچنین قصه به تاریخ نگردد تکرار
گو به آن باده زن مست که هشیاری من
از سر، مستی یار است و غرور دلدار
گفتی اش جان دلم باز به میخانه برو؟!
تو خودت ساقی مائی به برم جام بیار
او اسیر می و تو مست شب و عرفانی
من اسیر دلم و اینکه نگیری تو غبار
دل من خسته ز هجران و غم یار اینجا
تو بیا ابر کنون بر تن من بیش ببار...
تقدیم به شما سر کار خانم فرزانه شیدا
هم اکنون جاری گردید:
جمعه 26 بهمن1386 ساعت: 21:55
وبلاگ صدای پای نسیم
آشــیانه شــــعر: