دیوان شیدائی اشعار ف .شیدا
اشعار فرزانه شیدا -Farzaneh Sheidaدیوان شیدائی اشعار ف .شیدا
اشعار فرزانه شیدا -Farzaneh Sheidaاشعاری از فرزانه شیدا
زیاس ســینه اندر ساحـل تردید می گشتم
بدنبال یقـــینی محـکم وجــاوید می گشتم
مــرا در وصـل رویـت آرزو هم کُــشت
که حتی در سرای آرزو، نومید می گشتم
بدنبال یقـــینی محـکم وجــاوید می گشتم
مــرا در وصـل رویـت آرزو هم کُــشت
که حتی در سرای آرزو، نومید می گشتم
(از فــرزانه شــیدا)
مرداد ماه ۱۳۶۳
به شــهر بی کس ها رهـسپارم
غمی جز دوری رویـت ندارم
اگر قرنی گذشت از این جدائی
بدان همواره بی تو بیــقرارم
ف.شیدا/ آذر ۱۳۶۳
زندگی یه کوره راهه ، که باید ازش گذر کرد
واسهء یه لحظه خنده ، عمری رو باید هدر کرد
توی کوره راهه هستی، پیچ وخم یکی دوتا نیست
دل بیچاره رو باید ، آشنا با صد خطر کرد!
ف.شیدا/ آذر ۱۳۶۳
بـیـــا
بیــا امــشب مــرا از غــم رهـا کن
طــبیبم بـاش و دردم را شـــفا کن
بیــا با بوسـه ای گــرم وتوانبــخش
تـب ســوزان ءعـشقــم را دوا کن
بیــا از هــجر تــو بیــمارم امــشب
مـرا ازدرد جــانسـوزم رهــا کن
بیــا حــتی اگــر، نـآئــی بــدرمان
بیــا پــس باغــمم ودرد صفا کن
بیــا با نغــمهء این اشکء رقصان
بـرقــص وبـر دل زارم جـــفا کن
بیــا جــانم بگــیر و درد بُــستان
ولـی تـا زنــده ام ، بـرمـن وفــا کن
ولـی تـا زنــده ام ، بـرمـن وفــا کن
۱۳۶۰/۹/۱۷ آذرماه
ســروده ء : فــرزانه شـــیدا
گلخانه ء دنیا
گُلـــخانه ء دنــیا
مـــنم آنکــس کـــه با شــــادی و امــید
گُــل مــــهرم درایـــن گلـــخانه روئــــید
ندانســـتم هـــمه رنــگ و فــریـب اســت
بـدنــیائی پُـــر از انــــدوه و تــردیـــد!!!
چو دنــیا جــایگــاهی ا ز دروروئـی ست
بــدی، بهـــتر ز خــوبی و نــکوئی سـت
حـــقایـق ، جــای خــود داده به تــزویر
جـــفا بینی چوراهــت ، راســتگوئی ست!!!
بــدی ، دنیـــا به ویـــرانی کــــشـانده
دگر گلـــخانه ای بر جـــا نــمانـــده !!!
اگر رویـد گلــی ، باشـــد٫٫ گـــل یــــخ،،
که ســـردی را در این دلـــها نشــــانده!!!
دگـــر از باغــبان ، گــویا اثــر نیســت
نـــوای زندگــانی را ، خــــبر نیســت
هـــمه در مشـــغله ، انــدر پــی ســـود
کــسی را بر گلــستانی ، گـــذر نیســت
دگــر دنـــیا شــده ، غمــخانه ای ســــرد
گــل هـر چـــهره ای ، پــژمرده و زرد
نمی خـــواند ، دگــر بـــلبل بدیــن باغ
چــه این ویــرانــه ای باشـــد پــُر از درد!!!
کنــون عشــــقی درون ســیـنه ای نیســت
میـــان ســـینه ها ، جـــز کــینه ای نیســت
چــرا دلــها هــمه خــالــی زعـــشق اســت؟!
به قـــلبی صــافی ء آئــینه ای نیســـــت؟؟!!!
چــرا آن دل که پُـــر ازعــاشـــقی بــود
درون خــلوتــش جز گــریه ای نیســت؟!
درون ء ســـینه ء عاشـــق ، خــــدایا
به جز غــمها دگـــر گنجــینه ای نیســت
به جز غــمها دگــر گنجــینه ای نیســت!!!
۲۷-۳-۱۳۶۰بازنویسی ۱۳۸۶
سروده ء فـرزانه شــیدا
آشیانه های شعرم به روز است:
سایت اختصاصی فـرزانه شـیدا آشیانه شعر:
در آغوش شعر (دمی با توووو...):
دفتر شیدا دلی:
گالری عکس از اسکاندیناوی - ف.شیدا:
در آغوش تنهائی:
افسرده ....
افــسرده
از تو شــکایـــت سردهم ، یا از دل افــــسرده ام
از قـــلب خــونینم ویا ، رنجــی که از آن بُرده ام؟!
از عشـــق نافرجام خــود ، یا درد شــبهای غـــمین؟!
از بی کسی هائی که زآن ، صد غصه در دل خورده ام
از شـــور فـــرهادین خود یا عــشق مجــنون وار دل
ای بی وفـــا از هجــرتـــو ، من تـا ابــد آزرده ام
عـــمری به شـوق عــشق تو ، محرومیت ها دیده ام
تا آنکه دیــدم ناگهان ، افـــسرده ای دل ُمــرده ام
دیــگر نــدارم در دلــم ، شــور و امــید زندگــی
افـــسرده تـن بشکــسته دل از زنــدگی سرخورده ام
عاشــق ترین در زندگــی ، مجنون ترین درعــشق تو
جــز در کــنارت بی وفــا، آیا دمّـــی آسوده ام؟!
هـــرگز نبوده غــیر تو ، در قــلب من جای کـسی
اما به صد دلدادگی ، آزرده ای افــــسرده ام
۱۳۶۲/۹/۷دوشنبه
سروده ء فــرزانه شــیدا
