عاشق شیدائی

 

 

 

 

عاشـــق ء  شــــیدائــــی

 

 

 

 

در عشـــــق ، نـــهادم سرو ،از آن، چــه  نــدیـدم

 

 

 

زین   مـــستی   وپیـــمانه ،  بدوران چه  نـدیــدم

 

 

هرشـــب   به خــیالء دل و با سـاغـر ء مســــتی

 

 

؛؛هیــــــهات ! ؛؛

 

 

 

 مــپرس  ازمـن  ودل  !  ؛؛ زآنچـه  ؛؛   نـدیــدم؟؟!!

 

 

پپــمانه بــلـــب  ، خـــونء دل  انــدر دل، و ســودا

 

 

هـــر روز وشــبی مــن چه کـشیدم !!! چه کـشیدم!!!

 

 

دوری ،غــم ء عالـم شـــد ودل غـمزده از دوســت

 

 

افسوس!!! ...به ایــن خـــلوت  غــمدیده خــزیدم!!!

 

 

بــی او... بــی او... نشـود، زندگیم را ، بسر آرم

 

 

 شــــیدا زده بــــودم  ،  کــه ز اغــــیار بُریـــدم!!!

 

 

دیـوانـــگی  ومـــستی واین شــــور ء طـــلب  را

 

 

ازنــــور ء خــــدا   بـــردلء شــــیدا     بدمـــیدم

 

 

بـامــــن تومــــگو .... رسـم جهان عشــق نباشــد

 

 

  شــــیدا شــــده ام ، زآنـــکه  زشـــــــیدا نبُریدم!!!!

 

 

در عشـــق همـــه جــان وجـهان مــلک دلـم بود

 

 

با عـــرش خـــدا ، مـــلک جـــهان را  نخــریدم!!!

 

 

مــا ... ســـیم وزر دل  ،‌‌‌‌‌‌‌‌  به جـــهانی  نـــفروشیم

 

 

نـوری که  زشــــیدا  شـــــدنم بود

 

 

 

بـــــــوّد کــاخ امـــــــیدم

 

 

 

ســـرودهء : فــــرزانه شــــیدا

 

 

 

 

 

 

سرودهء :یکشنبه 7 بهمن1386 ساعت: 4:29

 

 

 

 

جــدائــی

 

شــب است وقــطره های ریز  باران

چـــکد از ســقف این خانه ء  ویران

به هـــمراهی آن  اشــک ء غــمینی

که مــی ریزد  زچــشمانم  بــدامان

بـروی مـــیز شــمعی پرتو افـــشان

به ســختی خــانه را کرده فــروزان

زمــن تـک ســایه ای مانده به دیـوار

بــسان خـــودء مــن  سردر گریـبان

گرفـــتارم بدرد ورنـــج ء حــرمان

جـــدائی رنــج دارد٫ رنــجءهـجران

به گــریان دیـــده ای٫خوانم خـــدا را:

((خـــدایا  یـار مـــن راباز گـــردان))

 (( خــداوندا  ٫تـــو٫ ا ورا  بازگــردان))!!!

....

دلــم جــا مــانده  در  دنیــای غــمها

پــس از او ٫ مـانده ام زار وپریــشان

     بخــود گــویم چــراازاو گــذشــتی!!!!!

 پشــیمانم    پشــیمانم ،   پشــیمان !!!

دلــم غمــگین   نگه دوزد  به رویم

بمن گوید :  توای هــمواره حـیران

     منــم غـمگین شدم! غمگین  ونالان !!!

    تو خـود کردی و لعـنت  برخودت باد

   مرا هم  بیش ازاین دیگر مَسوزان!!!

نشستی  روز و  شب  درخلوت غم

جـدا   از عالــمی ٫ هــمواره گریان

 نگفــتی٫ مــن ، گناهــی هم ندارم !!!

  مـنم  تنـها شــدم : یک قــلبء ویران ؛

دلء شــیدای تو٫ خـون خورده هرشب

ســپس  ازهــجراو گشــتی هـــراســان!

کـــنون غـــمگین دل  و زار و  پریشی

زرنجت روح و جـان هم ٫گشــته بیجان

نگفـــتی ؛ مـــن ؛چه سان باید  بســـازم

ملامـت  کـــرده ای ما را  فـــراوان !!!

   خـــداوندا ! بــدل  آخـــر  چـــه گــویم؟!  

بسـی درمانده ،مـانـدم چــون اســیران

کـــجا آخــر روم ؟!  با  کــه بگــویـم؟!

چــوتـــنها مـانــده ام همـچون غریــبان

نــدیدم  جـــز   دل ء  آشــــفته  حــالی

 به دلبـــسته  دلی بر؛؛ عــشق وپیــمان؛؛

چــرا یــارب جــهان تو چــنین اســت؟ !

 کــه ســـوزد هــردلــی درهــجریـاران 

خـــداوندا به عــمری کــه دورو اســت

مــسوزان قــلب عاشــق را به هــجران

َمــسوزان  قــلب عاشــق را َمــسوزان !!

ســروده ء  فــرزانه شـــیدا

چهارشنبه ۲۵  اسفندماه۱۳۶۰